Aslında aşık olan tek organ beyindi her zaman.. Aşk, kalp ile ilgili bir duygu değildi ve diğer bütün duygular gibi, aşk da sadece beyinde meydana geliyordu..
Yani aşk; ‘beyinde başlayıp beyinde bitiyordu.”
Kalp her zaman sevginin sembolü olmuştu. Çünkü sevdiklerimizi gördüğümüzde kalbimizin hızlı ve güçlü atması, ona tepki vermesi aşkın kalbimizde yer aldığının bir kanıtıydı bizim için.. Oysaki kalp, yalnızca beynin hizmetindeydi..
2500 sene önce Hipokrat da söylemişti ya hani duyguların beyinden doğduğunu..
İşte tam da bu yüzden her zaman kalp değil, bazen de beyin kırılırdı..
