Belki kalbin artık eskisi gibi değil.. belki de sen eski sen değilsin..
Son üç yılda beş yılda tek yaptığın, nasıl bırakılacağını, nasıl ayrışacağını, nasıl devam edeceğini, nasıl yeniden başlayacağını, kendini nasıl seveceğini, kendin üzerinde nasıl çalışacağını, bağımsız olmayı ve güçlü olmayı öğrenmekti..
Bir zamanlar kalbinin yok ettiği her şeyi tamir etmeye çalıştın.. Bir zamanlar duygularının paramparça ettiği her şeyi bir araya getirmeye çalışıyorsun.. İyileştiriyorsun..onarıyorsun..Baksana gülümsüyorsun..
Tüm deneyimlerin sorunsuz ya da kolay olmadı biliyorum. Her yıl bir oyun alanından çok bir savaş alanı oldu belkide.. Tüm bu kendini geliştirme ve psikolojik gelişim süreci ve başkalarının kırdığını düzeltmeye çalışmak çok yorucu onu da biliyorum. Sancılı.. Tüm bu yaptıkların.. Savaşmak, inanmak, denemeye devam etmek, gülümsemeye devam etmek veya nefes almaya devam etmek..Yaşamın tadını almak için ama yalnızca sana özgü olan tadı..ve elbette buna değer..
Zaman zaman nasıl hissedeceğini bilmiyor olabilirsin.. Tek başına ayakta durmak için harcadığın zaman ve çabadan dolayı, bir tür hayatı yaşamak için savaştığın savaşlar nedeniyle kendi duygularından korkuyor da olabilirsin. Ama unutma o korku bile yalnızca senin varlığın için orada..Senin varlığınla var oldu..
Kesin olarak bildiğim şey şu ki, belki şu anda nasıl hissedeceğini bilmiyor olsan da, doğru zaman geldiğinde ve duvarların birer birer yıkıldığında, kalbine tekrar merhametle güvenmeye başlayacaksın. Tüm duygular eve aceleyle gelecek. Tüm bu bastırılmış duygular güvenli bir şekilde yeniden yüzeye çıkacak. Tüm bu korkular azalacak ve şu anda nasıl hissedeceğini bilmiyor olsan da, yine de hepsinin yakında sana geri döneceğini hissedebiliyorum. Sanırım öğrenme ve iyileştirme konusundaki adil payımı yaptım. Hepsi bir araya geliyor çünkü günün sonunda bir zamanlar içinize yerleşmiş olan bir şeyi kaybedemezsiniz.
Gerçekte kim olduğunuzdan kaçamazsınız. Siz kaçsanız da o sizin peşimizi bırakmaz..Taa ki siz onu sahiplenip onarana kadar..
